9. Paweł. Historia prawdziwa.

-Słucham? - odebrałem telefon leżąc na kanapie w salonie i oglądając reklamy lecące w telewizji.

=No cześć kochanie!

-Ach, ty i te twoje entuzjastyczne powitania. Mam już przychodzić rozumiem?

=Tak, mam klienta dla ciebie. Akurat jak go skończysz to przyjedzie ten twój Piotrek, a ja się zwinę.

-Ok, będę za jakieś pięć minut. - rozłączyłem się. Wstałem i rozprostowałem kości. Założyłem na nogi buty, chwyciłem torbę i wyszedłem z mieszkania. W drodze do studia napisałem jeszcze szybkiego sms'a do Wojtka. Jak się spodziewałem, odpowiedzi nie otrzymałem, wiadomość nie wymagała tego.

Przeszedłem ostatnie kilka metrów i otworzyłem drzwi.

-Cześć. Jestem. - podszedłem i przywitałem się z przyjaciółką.

-Jest już. Czeka na zapleczu. - zaśmiała się i wróciła do przerwanego szkicowania projektów. Wsadziłem jeszcze butelkę wody z torby do lodóweczki, by się schłodziła i poszedłem do swojej kanciapki. Nie zwracając uwagi na klienta założyłem od razu rękawiczki.

-Dzień dobry. - powiedziałem gdy podszedłem bliżej i zamarłem w bezruchu. - Wojtek! Co ty tu robisz? - mężczyzna wstał, podszedł do mnie i krótko cmoknął w usta. Położył ręce na moich biodrach bawiąc się szlufkami spodni, które i tak miałem niżej niż powinienem.

-Pewnie przyszedłem sobie znowu coś zrobić. - zaśmiał się pogodnie i oparł swoje czoło o moje. Wymownie przewróciłem oczami, ale powróciłem na krótką chwilę do jego ust, a następnie z jego pomrukiem niezadowolenia usadowiłem Wojtka na fotelu.

-Na co się zdecydowałeś?

-Ogólnie to myślałem nad brwią, a karkiem.

-Ciekawy wybór. - odparłem i usiadłem na stołku obok przygotowując powoli już potrzebny sprzęt. Poczułem rękę głaszczącą mnie po kolanie i uśmiechnąłem się pod nosem, co oczywiście zostało zauważone.

-I jest jeszcze jedno. Rozmawiałem z Moniką i wiem, że brałeś u niej i jej kumpla lekcje, więc pomyślałem sobie... Może chciałbyś mnie wytatuować?

Zdziwiłem się na tą propozycję. Naprawdę nie wyobrażałem sobie czegoś takiego. Niby się uczyłem, robiłem już kilkanaście, z których wszyscy byli naprawdę zadowoleni, ale...

-Nie mogę. Nie potrafię.- odpowiedziałem i spuściłem głowę w dół. Zaprzestałem na chwilę siłowania się ze sprzętem, ale po chwili się ocknąłem i znów zacząłem się przygotowywać. Wojtek złapał mnie za ramiona i przytrzymał.

-Widziałem twoje prace u Moniki. Potrafisz. - zarzekał się.

-Nie rozmawiajmy o tym teraz. Co mam robić? - puścił mnie i usadowił się wygodniej na fotelu. Związał włosy u góry i nachylił się. Jednak kark. Odpakowałem surface'a. Naznaczyłem skórę na karku, naciągnąłem ją, wbiłem wenflon, a następnie przeprowadziłem przez niego kolczyk. Zakręciłem i dokręciłem kulkę oraz wrzuciłem wszystkie narzędzia, których używałem, do specjalnej skrzyneczki. Przemyłem jeszcze tylko przekłute miejsce i ściągnąłem rękawiczki, które też zaraz wyrzuciłem. Wojtek czując, że to już koniec, wstał z miejsca i podszedł bliżej mnie. Spojrzałem się na niego.

-Wszystko w porządku? - zapytałem standardowo jak po każdym zabiegu.

-Tak. - nachylił się nade mną. - Przemyśl jeszcze raz to, o co cię prosiłem. - już chciałem znowu mu przypomnieć, że nic z tego, ale nie dał mi nawet rozpocząć zdania. Początkowo musnął moje wargi, by następnie się w nie wpić. Odruchowo uchyliłem usta, by pocałunek mógł przejść w bardziej namiętny. W prawdzie nie zdążyło nic zajść, na całe szczęście, ale profilaktycznie odsunęliśmy się od siebie. Wojtek jeszcze raz tylko cmoknął mnie w usta i wyszedł uregulować zapłatę. Wyszedłem ze swojego kąta zaraz po tym, jak opuścił salon. Napiłem się już zimnej wody i usiadłem za kontuarem, gdzie jeszcze chwilę temu siedziała Monika. Dziewczyna widocznie się spieszyła, więc tylko mi pomachała i rzuciła krótkie "pa" wychodząc z salonu. Zostałem sam czekając na kolejnego klienta.  Nie było mi dane długo siedzieć w samotności, bo po zaledwie kilkunastu minutach do salonu wbiegł zdyszany chłopak z jakąś dziewczyną. W nim od razu rozpoznałem przyjaciela i wyszedłem na przeciw.

-Piotrek, kop... Ugh. - zostałem zajebiście zmiażdżony. - Bo mnie udusisz.

-Hej Paweł. - wypuścił mnie ze swoich objęć i zapoznał ze swoją koleżanką. Jeszcze chwilę porozmawialiśmy, ale czas naglił, dlatego zostawiliśmy dziewczynę dosłownie na sekundę. Kiedy wróciliśmy koleżanka Piotrka siedziała tak, jak ją zostawiliśmy, a ja tłumaczyłem mu jak ma się opiekować kolczykiem.

-Tylko nie pchać brudnych łap, bo zlinczuję batem. - przy okazji spiorunowałem wzrokiem dziewczynę, która wyciągała rękę do ucha przyjaciela. Odsunęła się rumiana na twarzy i widocznie speszona.  - Tak jak obiecałem, że ci nie przepuszczę, napadamy na Inferno?

-Jasne. - odpowiedział, a koleżanka tylko pokiwała głową nadal trochę speszona.

-Ej no, młoda, nie bój się mnie. - objąłem dziewczynę ramieniem i poklepałem po plecach. Zaśmialiśmy się we trójkę. Sięgnąłem tylko po torbę i już mogłem zamykać salon. Szliśmy chodnikiem w stronę komunikacji miejskiej, a ja tylko myślałem o tym, że mam nadzieję nie spotkać Gabiego w klubie i żeby czekał na mnie Wojtek, albo chociaż na chwilę się pojawił. Mam jego niedosyt, definitywnie.