5. To co ja mam teraz zrobić?

Siedziałem piętro wyżej na schodach. Po wyjściu z mieszkania Shane'a właśnie tam poszedłem . Właściwie chciałem iść do domu, ale jakaś siła wyższa skłoniła mnie do przesiedzenia tam kilku, dłużących się minut. Usłyszałem odgłos otwieranych drzwi, trzaśnięcie i ciche przekleństwa pod nosem, a po chwili wyraźny głos.

-Sprawdź mi tego dzieciaka. Co robi, kim jest i taki tam bzdety. Najbardziej mnie interesuje skąd oni się znają i jak bardzo. - rozmówca oddalał się z każdym wypowiedzianym słowem, co znaczy, że najprawdopodobniej już nie wróci. Serce zabiło mi mocnej na wieść o tym, co chce wiedzieć Travis. Zacząłem się zastanawiać czy dobrze zrobiłem ponownie zaczynając się spotykać z Shan'em. Głupi! Sprzedałem sobie mentalnego kopa i zszedłem piętro niżej. Zapukałem cicho do drzwi mieszkania i nasłuchiwałem. Nikt nie otwierał. Nacisnąłem na klamkę, drewno ustąpiło. Po cichu wszedłem.

***

Ciemnowłosy rozsiadł się na kanapie i oparł plecami o oparcie. Odczuwał do siebie odrazę i politowanie. Chciał wszystko zakończyć i żyć w spokoju, tylko to się dla niego liczyło. Niestety, jak się okazało nie wszystko można mieć, by być w pełni szczęśliwym. Przynajmniej w jego wypadku. Zamknął oczy i nie zauważył blondyna wchodzącego przez futrynę do salonu, gdzie wcześniej go zostawił. Jun skrzywił się, ale nie zniechęcił i podszedł do kanapy, na której po chwili usiadł od razu przytulając się do boku starszego chłopaka. Ciało w jego ramionach się spięło, ale gdy Shun zobaczył kto go obejmuje, od razu zrobił to samo.

-Głuptasie, przecież miałeś wracać do domu. - powiedział po części rozbawiony, ale również z troski o chłopaka.

-Nie dostałem swojej kolacji, a we własnej lodówce nic nie mam, więc miałem iść głodny spać? - spojrzał spod grzywki w twarz ciemnowłosego. - A poza tym nigdzie bez ciebie nie idę.

-Co racja, to racja. Obiecałem ci przecież kolację.

Shane chwycił chłopaka za rękę i pociągnął w stronę kuchni. Szybko uporali się z przygotowaniem składników i już po około trzydziestu minutach na talerzu wśród bukietu warzyw gotowanych na parze leżało jajko poszetowe, a wszystko oblane jasnym i kremowym sosem szparagowym. Shane wygonił Jun'a do jadalni razem z talerzami, a sam wyciągnął z szafki wino, korkociąg i dwa kieliszki. Postawił wszystko na stole i otworzył butelkę, rozlewając jasny alkohol do naczyń. Jeden z kieliszków wręczył blondynowi, który podziękował skinieniem głowy i promiennym uśmiechem.

-Mmm. - mruknął chłopak po spróbowaniu. - Chardonnay.

-Tak, jeszcze pamiętam co pijesz. - po tych słowach odwrócił wzrok, usiadł na swoje miejsce i po cicho wypowiedzianym "smacznego" zajął się swoją kolacją. Jun wziął do ręki butelkę chcąc sobie dolać trunku, a butelka mało co nie wypadła mu z ręki.

-Nie wierzę, cały czas trzymałeś tą butelkę? - zapytał się z głupawym uśmiechem i radością w oczach. Od razu wstał od stołu, przeszedł kilka dzielących ich kroków i usiadł na krześle obok Shane'a - Jakie to urocze! - zaśmiał się krótko i złapał za dłoń leżącą na stole ściskając ją lekko.

Po chwili niezręcznej dla Shun'a ciszy w krótkim czasie uporali się z kolacją i przenieśli wraz z kieliszkami pełnymi białego półwytrawnego wina  do salonu. Tam usiedli na kanapie i w spokoju sączyli napój. Z letargu wybudził ich dźwięk dzwonka telefonu blondyna. Ten wyciągnął komórkę z kieszeni i spojrzał na wyświetlacz. Nacisnął zieloną słuchawkę, mimo, że dzwonił do niego numer nieznany. Przyłożył telefon do ucha i odczekał chwilę nim powiedział:

-Halo? - cisza. Żadnego odzewu z drugiej strony. - Słucham? Jest tam kto?

-Co się stało? Wyłącz się. - zaniepokoił się brunet. -Jun!

=Jednak do niego wróciłeś. - odezwał się w końcu głos. - Baw się dobrze, póki jeszcze możesz. Do zobaczenia, blondynku.

Połączenie zostało rozłączone i tym samym zakończone. Jun siedział z szeroko otwartymi oczami patrząc przed siebie z telefonem w ręku. Shane na wszelki wypadek odłożył oda kieliszki na stolik przy sofie. Brunet zauważył wyraz twarzy chłopaka, który z każdą chwilą stawał się coraz bardziej zdenerwowany.

-Boże, co ja mam teraz zrobić? I co ja mam teraz zrobić? - Shane przytulił blondyna, którego ciało natychmiastowo zaczęło się trząść.

-Ćśśśśś. Spokojnie, jakoś sobie poradzimy. Wszystko będzie dobrze. - Jun wtulił się w Shane'a powoli się uspokajając, jednak dziwne uczucie nie opuszczało go ani na chwilę. Czy jednak rzeczywiście wszystko będzie dobrze?

Ending:Black Veil Brides - In The End